my days

اول تشکر میکنم از ماجده عزیز که با وجود خنگی بی نهایت من برام توضیح داد قضیه از چه قراره

نکته دوم اینکه ظاهرا باید آخر این پست چند نفرو دعوت کنم به این چالش که چون من طبق عادت زندگی عادیم‌ در دنیای مجازیهم بسیار مراقبم که آرامش کسیو نخراشم هنوز با کسی آشنا نیستم که دعوت کنم. پس صمیمانه از هر عزیز وبلاگ نویسی که این پست رو میخونه دعوت میکنم که این چالش رو انجام بده و اگه قابل دونست واسه همین پست کامنت بذاره که آشنا بشیم.

۱- موسیقی و آهنگسازی رو به طور حرفه ای و آکادمیک دنبال کنم و بتونم اول از همه یه نوازنده حرفه ای پیانو بشم

۲- بتونم باز به کسی اعتماد کنم 

۳- در آینده به هرجا که رسیدم و اگه زندگی مجال داد به هرچند نفری که میتونم کمک کنم 

(وی به اینجا که رسید پر از هیچ شد)

۴- پاریس زندگی کنم 

۵- به خودشناسی برسم 

۶- یه روز که دیگه حسی به هم نداشته باشیم ازش بپرسم که چطور و چرا.؟

۷- بتونم تو دل آدما موندگار شم و ازم یاد خوب بمونه 

۸- شعرامو چاپ کنم 

۹- به کسایی که درکشون میکنم و روزایی که من گذروندم رو میگذرونن کمک کنم 

۱۰- معنای واقعی شادی و آرامش درک کنم و این جمله که وسط خنده میاد تو ذهنم و میگه: خب که چی» نتونه خندمو قطع کنه

:)